Het zit er in, maar het moet er nog uit

Soms is het kiezen tussen een middagdutje en een opiniestuk schrijven. Meestal is de keuze snel gemaakt, anders werd deze blog dagelijks voorzien van verse deconstructies. Vandaag, na het lezen van een artikel over de ontginning van schaliegas in de Standaard, vlogen de bizarre quotes me evenwel om de oren; zoete, herstellende, vitaliserende slaap moet maar wachten.

Eerst kort waarover het gaat: In de Verenigde Staten (van Amerika, jawel) wordt al enkele jaren gas gewonnen uit schaliesteen. Op die manier hopen de Amerikanen stilaan onafhankelijk te worden van olie-import uit het Midden-Oosten.
Het gas zit dus in de grond en het er uit halen is geen sinecure. De schaliesteen dient gesplijt te worden (om het gas te laten ontsnappen) en daartoe wordt een mengsel van water, zand en chemicaliën (bacteriedoders en toxische zuren) met een enorme druk in de boorschachten gespoten (het zogenaamde ‘fracking’).
Niet alleen de chemische stoffen baren milieuorganisaties zorgen – ze kunnen zich immers verspreiden en ophopen in de bodem - ook het ‘fracking’ zelf is omstreden: er kunnen kleine aardbevingen door ontstaan.

Maar dan is het nu tijd voor enkele quotes:

 

1)      “Stel dat we het Qatar van Europa kunnen worden, dan mogen we de trein niet missen”

Toch mooi gezegd: Het Qatar van Europa. Over dat land met nauwelijks fauna en flora valt wellicht veel moois te vertellen, maar Pieter-Jan Provoost, managing-director van de Carbon Energy Club (van wie de quote komt) refereert natuurlijk naar het feit dat Qatar een poepsjieke oliestaat is die baadt in luxe: luxe wolkenkrabbers, luxe hotels, luxe terreinwagens, luxe sjakosjen vast ook wel. Des te opmerkelijker is dat hij in diezelfde quote naar een ‘trein’ verwijst. Hier toont hij toch zijn Belgische  denktrant. Voor inwoners van Qatar zou ‘de heli missen’ toepasselijker zijn.

 

2)      “Als wetenschapper klinken proefboringen mij als muziek in de oren”

Citaat van geoloog Rudy Swennen, die weliswaar ook een maatschappelijk debat over de boringen voorstelt. Maar eh, hoeveel vertrouwen kunnen we hebben in wetenschappers die proefboringen als muziek vinden klinken? Als dit het criterium vormt voor cultuur, dan zal de verqatarisering van België natuurlijk nooit als problematisch gezien worden (Ik hoop dat ik geen politici op ideeën breng).
Kris Peeters benadrukt dat we best wachten op wetenschappelijk onderzoek om over het schaliegasdossier te oordelen. Maar zou hij weet hebben van het gat in de cultuur aldaar?

 

3)      Moeten we naar schaliegas boren in een relatief bevolkte regio? Betalen we niet beter leergeld op andere plekken, bijvoorbeeld in de Noordzee?”

Eigenlijk nog grappiger dan zijn vorige quote, ware het niet zo tragisch. ‘Leergeld’ is iets wat ik associeer met zelf verbouwingen doen en dan af en toe de mist in gaan, waarna je toch op een aannemer beroep moet doen. Pech gehad, meer geld kwijt, maar je hebt er wel wat uit geleerd. Al is het maar dat je de volgende keer beter meteen een aannemer inschakelt.
Maar zo op een ander gaan prutsen en als dat mislukt, dat vervolgens ‘leergeld’ noemen, is dat correct? Geenszins. Ik haal het niet in mijn hoofd (welja, nu eigenlijk wel natuurlijk) om eerst bij Swennen de elektriciteit te gaan vervangen, alvorens mijn jaren ’40 huis onder handen te nemen. Toch is dit precies wat hij voorstelt.
Daarnaast kunnen we de vraag stellen wie er dan precies dat leergeld betaalt. De wetenschap? De mensheid? De Noordzee? Onze planeet?

 

4)      “Een weinig constructieve houding. Groen is tegen nucleaire energie, tegen steenkool, mijngas en nu ook principieel tegen schaliegas.”

Dat zegt Robrecht Bothuyne van CD&V. Groen toch, wees toch eens wat genuanceerder. Jullie klinken als zo’n halfzachte mensenrechtenactivist die zegt: “Ik ben tegen geseling, slaapdeprivatie, vierendelen, duimschroeven, peerdraaien, kielhalen en nu ook principieel tegen waterboarding.”
Het moet toch leuk blijven en we moeten toch érgens over kunnen debateren!

 

5)      “De milieurisico’s zijn volgens de bewegingen (Climaxi vzw en Friends of the Earth) veel te groot, terwijl de belofte op werkgelegenheid veel te klein zou zijn”

Sinds wanneer zijn beide zaken met elkaar in verband te brengen? De redenering volgend: als het ontginnen onze planeet om zeep helpt, maar voor tienduizenden jobs zorgt, is het ok? Komaan, milieubewegingen, laat jullie in argumentatie niet meeslepen door het marktgestuurde denken! Al leverde het werk zat op!

 

6)      “Het zit in de grond, maar het moet er nog uit”

Tot slot deze quote, als ondertitel bij het artikel. Shell is een van de energiebedrijven die proefboringen overweegt in ons land (we hebben voorraden in Luik en in de Kempen, twee al bij al verwaarloze gebieden...). Ik herhaal: Shell.
Bovenstaande quote vat ons neo-industrieel tijdperk echt wel goed samen. De dwingendheid (‘moet’) van onze industrie. Het niet kunnen verdragen ook dat er ‘iets in zit maar er niet uit komt’. Desnoods sleuren we het er met geweld uit, maar dat we als mens een passieve rol moeten spelen en wachten op iets (of iemand), dat kunnen we tegenwoordig niet aan. Onze frustratiedrempel ligt zo laag en onze technologische superioriteit is zo groot dat de combinatie van de twee vroeg of laat wel tot problemen moet leiden….