Pervertie

Het is een perverte vraag: “Waarom?”

Voor de nabestaanden is het geweld zinloos. En ze verwachten een antwoord, een motivering van Kim De Gelder; ze verwachten dat hij het zinvol maakt.
Van zodra het zinvol is, kunnen zij, en zij alleen, de zinloosheid ervan aantonen. Maar pas wanneer het eerst zinvol is geworden. Die actieve houding, daar zijn ze wellicht naar op zoek.

Vandaag wordt de zinloosheid hen opgedrongen. De zinloosheid vandaag is niet voldoende zinloos. Omdat ze de belofte draagt van een mogelijke zinvolheid. Het zwijgen van Kim De Gelder is zwanger van betekenis.

Alleen: Kim De Gelder is niet in staat om het geheel van de gebeurtenissen zinvol te maken. Niet in de betekenis die wij onder zinvolheid verstaan.
Het is niet zinloos, dat voelen we , dat denken we in zijn grijns en in zijn schijnheiligheid te zien; maar het is niet zinvol, ook dat zien en horen we maar al te goed, wanneer we even ons begrijpelijke verlangen naar straf opzij zetten.

Wat is het? Het is waanzin. En met die waanzin hebben we geen affiniteit. Ze werkt bevreemdend, alliënerend zelfs.
De waan-zin die Kim De Gelder, zichzelf daar al dan niet toe verplichtend, op zijn daden zal kleven, zal de nabestaanden nog verder weg trekken van de betekeniswereld die ze koesteren en waarin zo’n gat is geslagen.
Ze zullen geen volheid krijgen die ze kunnen doorprikken, zinledig maken om vervolgens, in hun rouwproces, zelf in te vullen met betekenis.
Ze zullen wel een overvloed aan krank-zinnigheid krijgen: te weinig zinvol om te doorprikken, te zinvol om als voldoende zinledig te ervaren en naast zich neer te leggen en eindelijk te beginnen rouwen.

De waanzin van Kim De Gelder verschaft hen nooit dat soort betekenissen die ze kunnen leegprikken of waar ze net tegenaan kunnen stampen. Ze zal de nabestaanden opzadelen met een surplus aan betekenis waar ze niets mee kunnen aanvangen. En dat is pervert.

Kim De Gelder angstaanjagend normaal?

“Kim De Gelder: angstaanjagend normaal.”, zo kopt De Standaard vandaag.
Eindelijk eens iemand die onze normaliteit angstaanjagend durft te noemen, dacht ik, weliswaar deconstructiegewijs...

Wat Kim De Gelder deed is pure horror, in de eerste plaats voor alle nabestaanden. Maar het is uitzonderingshorror: statistisch gezien nauwelijks significant. Daarom wellicht dat het zo bezwerend werkt allemaal.
Wat dan weer wel significant blijkt, zijn de honderdduizenden horrordaden elke dag, gepleegd door de ‘normalen’ onder ons. Een kindergreep, uit de krant van vandaag:

 - Het paardenvleesschandaal, waarbij vlees van sportpaarden – niet voor de voedselketen bestemde, vol hormonen en antibiotica gepropte dieren – als rundsvlees werd verkocht.

- Aardoliebedrijf BP dat miljoenen olievaten dumpte in de oceaan, na de explosie van boorplatform Deepwater Horizon.

- Een Palestijnse gevangene die net stierf door marteling.

- Duizenden Syriërs die hetzelfde lot ondergaan op dit eigenste moment.

Bovenstaande betreft gruwel die bedacht en/of uitgevoerd wordt door ‘normale’ mannen en vrouwen, moeders en vaders, zonden en dochters. Die gruwelijke abnormale normaliteit verontrust me meer dan Kim De Gelders angstaanjagend normale abnormaliteit.