Er is een discussie aan de gang over Fabiola en wat ze heeft durven doen, de sluwe. Ik kon me, intuïtief, niet vinden in een positie tégen de koningin en heb voor mezelf even geprobeerd wat argumenten neer te pennen. Je kunt hier niet echt voor of tegen Fabiola zijn, maar dit zijn alvast de, subjectieve, argumenten waarom ik niét verontwaardigd ben:
1) Van zodra het over geld gaat, vallen we blijkbaar terug op een vulgair bezitsargument. Het komt ongeveer daarop neer: “Hoe durft ze, ONS geld pakken!” Die ‘ons’ stoort me geweldig. Marc Uyttendaele spreekt vandaag in de Standaard over geld dat ‘oorspronkelijk toebehoorde aan de gemeenschap’. Zijn we nu ineens een gemeenschap? Vlamingen en Walen gezellig aan hetzelfde zeel trekkend? Is het de markt die ons bindt? Ik wens geen deel uit te maken van een solidariteit (/en een burgerschap) die (/dat) enkel gestoeld is op een coalitie, een alliantie tegen een gemeenschappelijke vijand die ons geld heeft afgepakt of dat van plan is. Zo’n coalitie is daarenboven enorm broos, dat zouden we moeten weten.
2) Is het wel ‘ons’ geld? Zelfs nog los van de vraag of het nu gaat om ‘middelen verworven uit persoonlijke bezittingen’ zoals een officiële verklaring van het Paleis het stelt, kunnen we ons de vraag stellen of het hier om ons geld gaat. We spreken over een serieuze som geld. (Bijna) niemand van ons heeft die som. We hebben hoogstens een minideeltje bijgedragen aan die som. De verontwaardiging over dat ‘geld’, als zou de ganse som van ons zijn, is misplaatst. Het is een onlogische redenering, een beetje zoals men gemiddelden berekent maar die gemiddelden bestaan reëel gezien niet, ze zijn een constructie op basis van – al dan niet –reële factoren (bvb scores), om te kunnen vergelijken: maar ze bestaan eigenlijk niet. Nog moeilijker: die grote som geld representeert ons als individu nauwelijks. Toch wordt er nu een zekere symbolische representatie door enkele politici naar voor geschoven/opgedrongen: “Voel u aangesproken, dit gaat om u!”
3) Voor zover ik alles een beetje goed heb gelezen, werden hier geen wetten overtreden. Wordt er dan verondersteld dat Fabiola een ethiek aan de dag moet leggen die anderen niet hebben? “Hier, poes, ik zet een bakje melk neer, maar je mag er niet van drinken.” Ik ben het niet eens met haar act, laat dit duidelijk zijn, het is onethisch, maar dit gebrek aan ethiek werd en wordt structureel gefaciliteerd door een systeem dat nu ineens op z’n achterste poten staat.
4) Een argument van Marc Uyttendaele luidde vandaag: “We hebben moeten uitleggen aan de werknemers van dit land dat ze niet mogen hopen op een betekenisvolle verhoging van hun inkomen.[. ..] We weten dat sommige medicijnen of minder courante behandelingen niet volledig terugbetaald kunnen worden door gebrek aan middelen. Toch heeft de Belgische staat de middelen om een bedrag van meer dan een miljoen euro te geven aan een persoon die geen andere verdienste heeft dan dat ze op een bepaald moment getrouwd is met een koning”. Waar. Maar dan moeten we ook durven zeggen: “We hebben aan duizenden ouders in vluchtelingenkampen moeten uitleggen dat er geen voedsel is voor hun stervende kinderen. Toch zetten we in het Westen met z’n allen keukens neer van vijfentwintigduizend euro, waarin we soms alleen in weekenden koken.” Een publieke wandaad met veel bravoure aanklagen, onder het mom dat het een voorbeeldfunctie betreft, en de dagdagelijkse maar veel structurelere oneerlijkheden zozo laten, is evenzeer een wandaad.
5) “De efteling elfjes”, een suske & wiske album waarin Fabiola opduikt, roept veel te fijne herinneringen op . Ik ga het meteen herlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties: